Zaledwie dwa kilometry na północ od ruin Zamku w Ogrodzieńcu znajduje się Gród na Górze Birów, która ze swoimi 460 m n.p.m. góruje nad otaczającą ją Doliną Krztyni. Jest to niezwykle interesująca rekonstrukcja drewnianej osady, która znajdowała się tutaj aż do połowy XIV wieku. Ukształtowanie tamtejszego terenu posiadało wszystkie potrzebne w dawnych czasach cechy obronne: góra ma charakterystyczne zwieńczenie w postaci niecki otoczonej licznymi ostańcami skalnymi tworzącymi strome urwiska. Dlatego właśnie miejsce to było idealnym miejscem osadnictwa dla wielu różnych kultur. Teren był w szczególności zasiedlany przez przedstawicieli kultury łużyckiej, charakteryzującej się dość szczególną formą pochówku całopalnego w popielnicach zakopywanych w ziemię. W V wieku naszej ery górę zamieszkiwały plemiona germańskie, przypuszczalnie Wandalowie, których nazwa stała się dla nas synonimem osobnika niszczącego wszystko na swojej drodze. Gród miał jeszcze innych mieszkańców – po Wandalach zostali nimi Słowianie, którzy ufortyfikowali górę od strony północno-wschodniej wałem kamienno-drewnianym oraz od strony zachodniej murem na zaprawie wapiennej. Archeolodzy ustalili, że gród został zniszczony w pierwszej połowie XIV wieku. Dodatkowo prace wykopaliskowe prowadzone na tym terenie udowodniły, że gród królewski, który tu istniał jest historycznie starszy od Zamku Bonerów, a u jego podnóża znajdował się cmentarz kurhanowy z charakterystycznymi mogiłami w kształcie stożkowatych kopców.

   Opis w budowie...